Budynek Ambulatoryjnej Onkologii, Profilaktyki, Diagnostyki Molekularnej i Obrazowej
Projekt rozbudowy kompleksu Wielkopolskiego Centrum Onkologii w Poznaniu jest konkursową koncepcją budynku użyteczności publicznej o funkcji leczniczej. Budynek Ambulatoryjnej Onkologii, Profilaktyki, Diagnostyki Molekularnej i Obrazowej zaprojektowano na działce znajdującej się przy skrzyżowaniu ulic Garbary i św. Marii Magdaleny w miejscu istniejącego tam obecnie parkingu i kompleksu garażowego. Budynek połączony jest z istniejącym kompleksem WCO za pomocą nadziemnego, przeszklonego łącznika.
Formalnie budynek skalą dopasowuje się do otaczającego go kompleksu, natomiast materiałami i podziałami elewacji wyróżnia się jako uzupełnienie ważnego w kontekście ulicy Garbary narożnika. Stanowi subdominantę formalną pierzei, ustępując kościołowi św. Franciszka Serafickiego.
Funkcja budynku to przede wszystkim uzupełnienie szerokiego zakresu usług leczniczych świadczonych przez WCO. Budynek posiadał będzie gabinety lekarskie, sale zabiegowe, specjalistyczne archiwa i pracownię rezonansu magnetycznego.
Forma architektoniczna projektowanego budynku to graniastosłup o podstawie trapezu nadanego w wytycznych konkursowych. Bryła obiektu wykorzystuje w pełni dostępną kubaturę domykając narożnik ulic Garbary i św. Marii Magdaleny, mając lecz na uwadze sąsiedztwo historycznego obiektu sali gimnastycznej od północy – ściana obiektu jest tam cofnięta zapewniając odległość od istniejącego komina zabytku znajdującego się na przedmiotowej działce. Bryła budynku urozmaicona jest poprzez lokalne wgłębienie od strony ul. Garbary oddzielające zaakcentowany mocną, jednolitą formą narożnik bez okien. Jedna z płaszczyzn bryły obiektu od strony ul. Św. Marii Magdaleny zaprojektowana jest pod tym samym kątem, co ściana istniejącego budynku WCO, a tym samym również łącznika, który łączy go z budynkiem konkursowym. Oddzielony na wszystkie te sposoby narożnik budynku, zaakcentowany dodatkowo dużym przeszkleniem w parterze, stanowi dominantę w pierzei ulicy i tym samym eksponuje rangę obiektu.
Elewacje obiektu zaprojektowano w horyzontalnym układzie z prostokątnymi i kwadratowymi oknami na ścianie wschodniej i zachodniej, a także punktowo w pionie na przedłużeniu łącznika na elewacji południowej. Doświetlenie pomieszczeń na parterze zaprojektowano w formie wstęgowych okien w górnej części kondygnacji, które wizualnie oddzielają poziom 0 od reszty budynku.
W budynku zastosowano ograniczoną i spójną paletę materiałów. Pasy między kondygnacyjne wykończone są płytami włókno-cementowymi imitującymi surowy beton, a ściany płytkami klinkierowymi na wzór jasnych szarych cegieł. Akcentem formalnym i materiałowym jest wykończenie pierwszej kondygnacji budynku cegłą pełną o takiej samej fakturze i kolorze. Światłocień powstały z zastosowaniem takiego rozwiązania oddziela wizualnie najniższe kondygnacje obiektu od wyższych dodając im lekkości w zestawieniu z masywnym „postumentem” bez dużych przeszkleń.
Okna wyższych kondygnacji osadzone zostały głęboko w murze z wyprofilowaną od zewnątrz pod kątem warstwą termoizolacji. Rozwiązanie to ma potęgować wrażenie horyzontalności elewacji i nadawać im głębi w perspektywie ulicy Garbary.
Rozwiń treść
