Projektowi towarzyszyło założenie, iż architekturę kształtują czynniki bezpośrednio oddziałujące na nią. Wynikową tego zamysłu jest tarasowe ukształtowanie najwyższych kondygnacji budynku jubileuszowego, charakterystyczny układ w głównej mierze powstał na podstawie analizy zacieniania sąsiedniego obiektu wojskowego oraz chęci zapewnienie atrakcyjnych widoków na panoramę zielonej części miasta. Dynamiczne kierunki bryły budynku znajdują odzwierciedlenie we wnętrzu budynku. W częściach ogólnodostępnych będących przedłużeniem holu głównego diagonalny kierunek wprowadza charakterystyczną formę schodów, a na kondygnacjach wyższych kreuje przyjazną przestrzeń wspólną dla użytkowników.

W planowanym budynek w czytelny sposób kształtowany jest układ funkcjonalny uwzględniający potrzeby oraz charakterystykę funkcji.

Kondygnacje z przestrzeniami dydaktyczno-konferencyjny są połączone ze strefą wejściową przy pomocy reprezentacyjne klatki schodowej. Dodatkowo sama aula budynku jubileuszowego ma niezależne foyer oraz połączenie z zapleczem gastronomicznym restauracji.

Budynek jubileuszowy jest obiektem wolnostojącym, ośmiokondygnacyjnym, zawierającym 6 kondygnacje nadziemne oraz dwie podziemne, o podstawowej funkcji dydaktyczno- konferencyjne. Rzut budynku i układ jego pomieszczeń są pochodną zaprojektowanej funkcji oraz przyjętych założeń.